kendi beğenmediği insanı başkasının da beğenmeyeceğini sanmak

kendi beğeni seviyesini kriter almanın yarattığı yanılgı hali.

hoşlanmadığı, yetersiz bulduğu ya da tipi olmadığı birine yönelik bu sanma hali; "bemim tipim olmayan başkasının da tipi olamaz" saçmalığına dayanır. ne var ki beğenilmeyen eleman yeri gelir en taş adamları kaldırır en kralından sevgili yapar. hatta beğenilmeyen eleman bu şekilde kıymete biner ve gerisin geri elde edilmeye çalışılır. hep manyaklık ruhsal arıza bunlar.
(bkz:zevkler ve renkler tartışılmaz) erkekler için beğeniler öyle farklılık gösteriyor ki düşünün bazıları kadınlardan bile hoşlanabiliyor!
ölüp bittiğin insanı başkası görüp beğenmeyince daha çok koyuyor.