kendine aşık olmak

bir tür narsistlik ama bir beden üstü. narsizmin çevre tarafından pohpohlanmasıyla da kendisini gösterebilir. yalnızlığın bir uç boyutu olarak da tezahür edebilir. bunun altyapısını toplum hazırlamaktadır çoğu zaman. hayata küstürülen insanlar, itilmişliğin verdikleriyle tek tutunacak dal olarak yine kendilerini bulurlar. aşkın yönelmemiş en saf halidir. lakin kimliksizdir tüm varlığına rağmen.
ortalıkta sevilmeye değer, saf aşkı hak eden insanlar bulamıyorsan ne yapmalısın, tüm ilgiyi kendine göstermelisin. belki narsistlik, onu bilmem ama kimse layığı ile sevmiyorsa, kişi kendini layığı ile sevsin. hatta taparcasına sevsin. işin sonunda mutlu ise şahıs, insanların sunduğu sahte mutluluğun, sahte sevginin aksine kendini kandırsın.