son yıllarda sürekli karşıma çıkan, kendini "ayağı yere sağlam basan kadın", "çağdaş kadın", "kariyer sahibi kadın" gibi ifadelerle yorumlayan, benim tarafımdansa -lütfen kimse kusura bakmasın, arada ben de küfür etme ihtiyacı duyuyorum- "kazmalara" bin kez yeğleyeceğim kadın modelidir. bu "son moda" -bence dişice sıcaklıklarını yitirmiş- kadınlar yüzünden erkekleri yeğlediğim hakkında ciddi düşüncelerim var; çünkü hala kadınsı hatlar bana erkeksi hatlardan daha cazip gelmekte.

bir zamanlar bir kezbanla evliydim. akşamları gözü pencerede beni beklerdi. yemek yapardı bol bol. saçma tavukluklarına bakınca kendimi yenilmez kahraman gibi hissetmeme neden olurdu :). koşturup dururdu evde. entelektüel ihtiyaçlarımı hiç karşılayamadı. kitaplar aldım, hiçbirini bitiremedi. arkadaşlarımın yanında hep susup oturdu, hizmet etti ama bıkıp usanmadan. her öfkelendiğimde korku, endişe ve şefkat dolu bakışları her eksiğini unutturur, yüzüme kolay gelen, kolay gitmeyen bir tebessüm yapıştırırdı. çok da iyi sevişirdi. kadın gibiydi. verirdi kendini sonuna kadar. şefkatle de severdi.

sonra onu aldattım. sineye çekti. iğrençlikler yaptım... boşandık. hata benimdir.

ardından birkaç aydın kadınla kısa süreli, bana hiçbirşey ifade etmeyen birlikteliklerim oldu. hep rol yaptım kaybetmemek için. yalnız olmak iyi değildi çünkü bana öğretilenlere göre.

en sonunda sarışın bir ekonomistle oldum. çok seksi... çok güzel sevişen... ancak benle olmadığında nerede olduğu belli olmayan... sektirmeden hesabımı ödese de, hesap vermeyen... sormayan da! hayır beni aldattı demiyorum, aldatmadı, sadece atölyeleri benim kadar önemliydi. tam iki yıl boyunca bu cehennemde yaşadım. beni yedek oyuncu olarak gören, aşık olduğunu söylese de aşkından çok özgürlüğüne aşık bir kadınla...

iki yılın sonunda ise -gay demiyeceğim, pek neşeli biri değilimdir- eşcinsel olmanın daha doyurucu olduğuna karar verdim. o ekonomist hanım da biliyor bu transformasyonu artık. sanırım ona iki yıl boyunca hatalı davrandığı hakkında verdiğim vaazlardan çok daha etkili oldu yaşadığım değişim.

tabii ki herkes farklı yapıda. ben sadece kendimden söz ettim. eminim: ben bir kezban daha istiyorum. hazırım getireceği sorunları göğüslemeye... çünkü evlenmek istiyorum. bana göre evlilik gibi zorlu bir düzeneğin ve bir erkeğin yükünü ancak bir kezban taşır! demek ki belki de "evlenilecek ve eğlenilecek kadın" kalıbını yaratan erkek şovenizmi değil. kim bilir?