bu başlığı neden açtım bilmiyorum ama sonuçta hemen hemen çoğumuz, belki kendi kendini yargılıyordur ben neden gay im...? diye.
bizzat bu soruyla kendimle çok yüzleşirim, tamam sonuçta allah vergisi birşey ama neden ben ?
neden bende diğer erkekler gibi evlenip yuva kuramıyayım, neden çocuğumu kucağıma almıyayım bana baba denmesin?
gay olmak zor, hem kendi içimizde kopan fırtınalar, hem toplumsal dışlanmalar hem de dışarda sevgilimizle rahat hareket edememe özgürlüğümüz.
tabii bunlar benim şahsi görüşüm gay olmak tan mutsuzmuyum hayır, ama mutsuz olduğum yerleri de çok, yüzdeye vurursak %50 diyebilirim.
mutsuzluğumun nedenlerinin bir bölümünü yukarıya yazdım.
ama yazmak istediğim o kadar çok şey varkı yazmaya kalksam sanırım en uzun entry olur.
ama en mutsuzluk verende şudurki herşeyi içimize atarak yaşamak...

ay ben olmak isterdim. bir similyam olsun gay gay takılaydım fena olmazdı.

kim istemezdi ki hayallerini süsleyen, rüyalarına giren, mutluluk sebebi sevgilisiyle sokaklarda elele dolaşmayı, kimseden hiç birşey saklamak zorunda kalmamayı, bir erkek değil de bir kadın sevebilmeyi kim istemezdi ki.