kendimden örnek vererek: "aman arkadaşım/aman boşuna trip atıp olay çıkartmayayım/arkadaşlıkta olur böyle şeyler" benzeri iyimsemelerle herkesin türlü türlü yüzsüzlüğüne, karaktersizliğine, şımarıklığına katlanıp herkesle iyi geçinen insan modelinden kimseyle iyi geçinemeyen insan modeline geçilir. öyle ki bu insanlar kendi eksiklikleri/özgüvensizlikleri ile sizi öyle bir tüketir ki değil bir ilişki ya da arkadaşlık, genel olarak insanlıktan ümidi kesmeye itebilir. björk gibi denizin ortasında bir ada satın alıp adanın tek konaklayanı-sahibesi olma isteği uyandırabilir.

ha olur da normal-daha doğrusu makul bir insanın yapacacağı gibi üzüldüğünüz şeyi ifade eder/ona göre davranırsanız da bu sefer de ''herkese trip atıp küsüyorsun ya" olursunuz. vallahi ben ezel değilim öyle 8 sene oturup ilmek ilmek intikam planı yapamam, enerjim kalmadı. şahsen öyle çok değil, dostluğu falan da geçtim 2-3 arkadaşınız olsa yeterli, diğerleriyle de ayaküstü görüşmelerde zoraki gülümsemeler, merhabalar ve ufak muhabbetler bu kadar. hatta o 2-3 insan da aslında pek de öyle her şeyden arınmış, makul insanlar olmayınca da insan yine kendi kendinin en iyi arkadaşı olmayı öğrenirsiniz-ki bu da en doğrusu. nihayetinde üzüldüğünüzde, sevindiğinizde aslında yine içten kendi kendinesiniz, hele de yastığa başınızı koyduğunuzda yine öyle.

bu yüzdendir ki biraz, dozunda bencil olun. insanlar ne yaparsanız yapın konuşur,dilediğini düşünür. en azından onlara hakkında konuşulacak düzgün bir şeyler verin. kimseyle iyi geçinmek değil, kendinizle iyi geçinmek önemli nihayetinde.