herkesin mutlu olmasını kendine düstur edinmiş, amelie'nin * maceralarının anlatıldığı film. film ziyadesiyle şeker tadındadır. hatta öylesine yoğun bir şeker aromasına sahiptirki bir süre sonra şekerden genziniz yanmaya başlar. amelie'nin başarısı ve başarısızlığı da bu noktadan sonra başlar. içinizin bir tarafı filmin pozitif ve naif yanıyla mutlu olurken, öbür yanı amelie gibi bir karakterin günümüz kapitalist sisteminde deli damgasını yiyececeğini ve belki de sonunda intihar edeceğini bilir. kanımca filmin en güzel sahnesi, amelie'nin sevdiği çocuğun kendisini tanımaması sonucunda suya dönüşüp yere döküldüğü andır. sinemanın büyüsü dedikleri şey belki de bu sahnede gizlidir.

ps: bu filmin müziklerini sevmeyenleri dövüyorlarmış.