ya cahildir, ya aciz.
islamiyet'te eşcinsellere yer verilmediği kutsal kitaplarında da çok net bir şekilde belirtilmiştir. islamiyet özünde reddediyor, lanetliyor ve yok sayıyor.
bilim ise eşcinselliğin hastalık olmadığını savunur ve kanıtlamıştır lakin kanıtlamıştır kelimesi tartışılabilir bir konu gibi geliyor bana. sonuçta kime göre neye göre. sonuçta her psikoloğun veya bilimde farklı teoriler vs. vs. var.
konumuza dönecek olursam;
oysa ki islamiyet'in temelinde bu bir sapkınlık, insanın doğasında olmadığını, yoldan çıktığını vs. vs. savunur. müslümanım diyen bir eşcinsel kendisi ile ciddi anlamda çelişir ve acizliğini kabullenmiştir. seni aşağılayan yok sayan bir dini kabul edip eşcinselliği savunmak ne kadar doğru? insanlara bir ömür boyunca bunun hastalık olmadığını savunurken bir yandan da bunu hastalık olarak kabul etmiş, seni yok saymış, lanetlemiş bir dine mensup olunca kendine ne seviyede saygısı vardır bu insanların? bu ne seviye bir kabullenme, ne kadar doğru? (deepnote: başlıkta müslüman eşcinselden islamiyet'ten bahsediliyor. bunu ayırt edemeyenler var malumunuz)