bu durumda, eşcinselliğin bir seçim olmadığını, bu duygularla doğduğumuzu ve bunun koşullarla değiştirilemeyeceğini savunan bizler için -olmaması gereken durumun'un oluru nedir?
yine bir seçim yapmadan, tüm benliğiyle bir yaradıcısı olduğuna, yaratıldığına inanan, gönderdiği dine bir şekilde kendini ait hisseden, onun yolunda görevlerini yapmaya çalışan kişi, inandığı allah'a sırtını mı dönmelidir yoksa o savunduğu içgüdüsel dürtüsünü yok mu saymalıdır?
hiçbir din eşcinselliği kabul etmez ve kimsenin de kur'an da eşcinselliğin caiz olduğunu savunacağını zannetmiyorum.
konunun özü şu; inanan adam günahını ve sonuçlarını kabullenmişken, inanmayan birinin -hayır hem inançlı hem de eşcinsel olmazsın demesi tek kelimeyle trajikomiktir.
o zaman haklı olarak adama derlerki, sen önce bir inan da sonra eşcinsel duygularından vazgeçersin.

tezat şeylerdir.
islamiyete göre eşcinsel ilişki büyük bir günah hem de haramdır.
ayetler ve hadisler ile bu desteklenir ve apaçık ortadadır.
tabii ki insanlar istediği inanç sistemine mensup olsun ama onu seçmiyor demek saçmalık.
burada seçilmeyen şey kişinin yönelimidir inancı değil.
evet dogmadır kurtulması zordur veya inanmak istediği için de inanıyor olabilir ancak her insanın inandığı şeyi bilme ve sorgulama kapasitesi yeterli iken körü körüne inanmak trajikomiktir.
madem gerçek olduğuna inandığın bir tanrı var ve neden seni böyle yaratıp üzerine bir de lanetliyor?
adama derler ki; hele sen bi eşcinsel duygularından vazgeç de sonra allah’a iman edersin.
ne imamlar ne din adamları duydu,gördü bu kulaklar,gözler. vazgeçilecek olsa hacılar,hocalar hepimizden önce vazgeçerdi bu duygudan. neticede büyük bir günah olduğunu hepimizden daha iyi biliyorlar.

işte bahsettiğim trajikomik kısım da yine yazarın bizzat kendisi tarafından perçinlenmiş;
" madem gerçek olduğuna inandığın bir tanrı var ve neden seni böyle yaratıp üzerine bir de lanetliyor? "
bunu sorgulatmak inançsız olanın üzerine vazife değil, aksine inananla, inandığı arasındaki mesele... inançlı kişiler ya eğilimini ya da inancını seçme gibi bir dert içinde değil zaten, kendi kendine dert edinen; inanmayan ve inanıyorsan ya inancını ya da eğilimini seç, ikisi bir arada olmaz, diyenler.
sorun, eşcinselsen neden aynı zamanda inanmıyorsun diye yargılayan kimse yokken, hem eşcinsel olup hem de nasıl inançlı olursun diye yargılayanların olması.

tam aksine inançsız olanların umrunda olmayan durumdur. sadece biz engel olarak kriterlerimizi görürken, siz içine girdiğiniz vicdan muhasebesiyle ikna olana kadar içinizden verdiğiniz savaşı gereksiz yük olarak görüyoruz. peki ne yapalım, biz de mi vicdanımız rahat takılalım diyorsanız size kötü bir haberim var; o kadar da rahat olmayın çünkü cayır cayır yanacaksınız. kaçarı yok abi, eşcinselseniz ve gerçekten islam denen şeye inanıyorsanız yanacaksınız buna da en içten duygularınızla inanmak zorundasınız. yok eğer aksini düşünüyorsanız islam'ı henüz anlamamışsınız demektir. o allah affedicidir, bir adama duydugum temiz duygulardan dolayı affedilecek siniz yanılgısına kapılmayın. herif helak ettim diyor, sen hala bağışlayandır deyip aşk, meşk, zevk kovalıyorsun.

bir çeşit akıl tutulması.

bir eşcinselin kendisini sokabileceği en küçümseyici olay .

ya cahildir, ya aciz.
islamiyet'te eşcinsellere yer verilmediği kutsal kitaplarında da çok net bir şekilde belirtilmiştir. islamiyet özünde reddediyor, lanetliyor ve yok sayıyor.
bilim ise eşcinselliğin hastalık olmadığını savunur ve kanıtlamıştır lakin kanıtlamıştır kelimesi tartışılabilir bir konu gibi geliyor bana. sonuçta kime göre neye göre. sonuçta her psikoloğun veya bilimde farklı teoriler vs. vs. var.
konumuza dönecek olursam;
oysa ki islamiyet'in temelinde bu bir sapkınlık, insanın doğasında olmadığını, yoldan çıktığını vs. vs. savunur. müslümanım diyen bir eşcinsel kendisi ile ciddi anlamda çelişir ve acizliğini kabullenmiştir. seni aşağılayan yok sayan bir dini kabul edip eşcinselliği savunmak ne kadar doğru? insanlara bir ömür boyunca bunun hastalık olmadığını savunurken bir yandan da bunu hastalık olarak kabul etmiş, seni yok saymış, lanetlemiş bir dine mensup olunca kendine ne seviyede saygısı vardır bu insanların? bu ne seviye bir kabullenme, ne kadar doğru? (deepnote: başlıkta müslüman eşcinselden islamiyet'ten bahsediliyor. bunu ayırt edemeyenler var malumunuz)

(bkz:gusül abdesti alan geyler)