“mutluluk peşinden koşulmaması gerken bir şeydir. insan özünde acıdan kaçınmalıdır” minvalinde bir söz hatırlıyorum schopenhauer abimizden.

mutluluğun peşinde koşmak herkesin bir dönem varlığına inandırıldığı bir illüzyondan ibarettir. çünkü mutluluk sürdürülebilir değildir. hatta mutluluğun en büyük düşmanı “devamlı mutlu olma isteğidir” bile diyebiliriz. hem geçicidir hem de asla yetmeyecektir.

neşeli bir mizaç geliştirin, neşelenmek için kendinizden izin istemeyin, bir sebep bile aramayın. ufak şeylerde küçük mutluluklarla yetinmeniz tavsiye edilir. mesela peynir. güzel peynir sadece pazardan alınır. gidin kendinize güzel bir beyaz peynir alın. tarttırmadan önce ucundan tadına da bakın. al sana mutluluk.