aslında tamamen çocukluğu özlemekle özdeşleşmiştir bence. çocuklukta küçük sorunlar vardı, her şey daha basitti, ne yaparsak yapalım en fazla bir azarla paçayı kurtarıyorduk. her film, her klip, her dizi ve her şarkı o zamanlara ait olan, daha güzel gelir bize. geçmişi tekrardan yaşattıkları için olsa gerek. ben de özledim çocukluğumu aslında. hiç kimsenin benden beklentisi olmadığı, en fazla yemek yemediğim için annemin peşimden koşturduğu zamanları. şimdi ise noldu? annen ve baban senin iyi para getiren bi işe sahip olmanı senden daha çok istiyolar, insanlar birbirinin hatasını bulunca affedemiyo, affetmek bir zayıflık olarak algılanıyor toplumsal hiyerarşinin korunması gerektiği bir toplumda. ne kadar özgürlük özgürlük diye çırpınsak da bu düzende elde edebileceğimiz en fazla şey, bize sundukları seçenekler arasında seçim özgürlüğü.
(bkz:
gençler neden isyan ediyor )
ozbuyucusu