günün ilk ışıkları ankara'ya yaklaşan otobüsümüzün camlarına vururken uyanmıştım...yanımda nerdeyse tüm gece telefonla konuşan ve konuşmalarından doktor olduğunu tahmın ettiğim koltuk arkadaşım başının hafifce omzuma koymuş ve sızıp kalmıştı...onu uyandırmadan kendime bi çeki düzen vereyım toparlanayım derken...doktorcuğumun eşofmanını zorlayan o devasa kabarıklığı görünce nutkum tutulmuştu resmen...toparlanmayı filan bırakıp seyretmeye başlamıştım.onu oracıkta avuçlayabilmek icin şeytan sürekli dürtüyor ve fakat ben oylece duruyordum...uyandım da toparlanıyorum kisvesine büründürüp tam dokunmaya yelteniyodum ki ; koridorun başında kahvaltı servisi için muavin belirdi...zaten bi süre sonra da uyandı yol arkadaşım..otobüs ereksiyonunun en unutamadığım versıyonu budur...burdan doktora sesleniyorum..buralardaysan bir mesaj uzaklığındayım panpa. *