hayatımın en komik anlarından biriydi, bi arkadaşın evinde kahvaltıda toplandık, sabahın köründe kimsenin afyonu patlamamış, sabit noktaya bakar gibi birbirimize bakıyoruz. o gün evde olan yeni tanıştığımız bir kadın ev sahibinden daha çok evi sahiplenmişçesine bizimle ilgileniyor masayı kuruyor vs. birisi bu kelimeyi cümle içinde kullanınca ablamız kulakları kurt gibi dikti: "ay papırs mı var yoksa? çok severim, bayılırım, evde temizlik yaparken koklar koklar temizliğe devam ederim." demişti.

kadın ufacık tefecik yasemin ince ebatlarında fırlama bir tip olunca gözümde canlandırdım ne bilim çok gülmüştüm, evden çıkana kadar gülmüştüm, tabiki papırsı bilmem etmem alakam yok izlenimi vermiştim. daha sonra bir süre o kadınla çalıştım lan ben, şu gözler neler gördü neler ooooyyy oyy..