annem hep doğru söyler; "düşmüşe elini uzatırsın, ayağa kalktığında ilk tekmesini sana atar!" aynen de öyle oldu. bu eser miktarda yazarımsı yazara daha geçen hafta dedim ki "o benim canımdır!" ama yanılmışım koynumda resmen yılan beslemişim. hastalığı geçer geçmez beni aradı dostlar! hayatımda duymadığım hakaretleri işittim, serap ezgüsünden müge anlısına böylesi çirkef bir insan tanımamıştır. hastalığı boyunca hep arayıp nasılsın iyi misin diye yokladım, ama yüzsüz bütün emeklerimi yok sayarak; neden onunla ilgilenmediğimi arayıp sormadığımı höykürdü telefonda! ne desem az kalır, kalbim tam orta yerinden kırıldı! ona burdan cevabımı veriyorum "canım ezber hareketler bunlar, sana davranıldığı şekilde davranmaya başlamışsın belli ki, çok yazık gerçekten!"

o kadar yüzsüz ki, bütün bir haftasonu boyunca adeta sürtükler gibi şirince'lerde ayyaş bir şekilde gezip göbeğini dizlerine sarkıttı. yine orda da doğru durmayıp kavgalar üstüne kavgalar etmiştir. geçimsiz! sonra gelmiş pazartesi bana çemkiriyor. canım yemiyorum artık bu samimiyetten yoksun hareketlerini, haziranda da zagor gelmiyor izmir'lere, kırış kırış çatlamış kırk yıllık öjeli ellerini de öptürmücem! benim değil mi öptürmücem!

seni en iyi bir sezen aksu parçası paklar; lütfen!