ilk gay temalı filmimdi. izledikten sonra ciddi anlamda hüngür hüngür ağladığım film aynı zamanda. beni ağlatmak çok zor değil zaten tamam ama filmde annemi görünce (tabi intihar etmediğim için aktivist olmamış hali) beni bir o kadar daha etkilemişti film.

yalnız filmin sinematografisi çok kötü gelmişti bana izlerken. sahne geçişleri baya vasattı.

bu yinede yastığa kapanıp hiç ağlamamışcasına ağlamadım demek değil, ağladım.