dibe vurduğum dönemde değil sadece sabah hiçbirşeye yemeden akşama kadar sadece sigara içerdim, hatta erken uyanabilmek için son sigarayı sabaha bırakır onu içebilmek için erkenden uyanırdım, tabi o sigaralar sonradan bi tarafıma girdi

yanında sek nescafe olunca insanın uluyarak orgazm olası geliyor.

sabah kahvesı varsa ıster ıstmez ac karnada olsa yanına bı tane tutturmek gerekır o bur turlu ıstmenmeyen tat koku bırakması elde degildir o yuzden sabah zarurı hallerde bıle olsa ıcmeden omce bır sıgara altı atıstırcak bırseyler bulup yakmayı tercıh ederım

sabahları dışlanan insan grubu, buna ben de dahilim. (bkz: sanane benim sigaramdan sananeee )

uzun zamandır yapamadığım keyif. sigara içmeyen bi sevgiliniz varsa; sabah işe giderken 2 seçeneğiniz vardır demektir. ya mis gibi onu öpeceksiniz, ya da kafasını kül tablasına sokarcasına, uykusundan pis bir kokuyla uyandıracaksınız. günümün kötü gitmemesi adına birinci seçenek daha güzel. bırakacağım bu mereti.

sabah ritüelimin bir parçasıdır, şöyle ki;

uyan-kahveyi demle-duş al-hazırlan-sigara ve kave iç-diş fırçala-işe git

nikotin ihtiyacıdır, nikotine bağımlılıktır, nikotin sakızı da iş görür ama sigara varken iç gitsin

nikotinle olan ilişkisini günün ilk saatlerinde başlatan insan modelidir. *

aynen yapıyorum zararlı ama ne yapalım

uykusunun ortasında gözünü açıp sigarasını içip uyumaya devam eden insandan daha kötü değildir.

sabah sigara içilmesine karşı değilim. kalkar kalkmaz içilmesine karşıyım. o uykudan uyanınca ağzımdaki mayhoş tat gitmeden, dişlerimi fırçalayıp, suyumu içmeden asla. ritüeller yerine getirildikten sonra filtre kahvemle sigaramla keyfime bakarım. ama daha gözündeki çapağı silmeden sigara içenlere çok kızıyorum.

sabah erken kalkmanın acısını çıkarma yöntemi olarak gösterdiğim davranış idi.