saçını boyatmak

eşcinsel bir erkek olarak hiç boyatmadım ama boyatsam değişik ve ilginç olurdu. çok göz önüne çıkmayı tercih eden biri değilim, zaten birisi eşcinsel olduğumu anlayacak diye de yıllarca ödüm koptu, bu nedenlerden dolayı zaten yaptırmadım ama bazen acaba sarıya boyatsam nasıl olurdu diye düşündüm. dua lipa’nın şu sıralarki iğrenç hali gibi olurdum muhtemelen. türkiye’de saçını farklı renklere boyatabilen erkeklere saygım ve hayranlığım var. son derece sıkıntılı ve şiddete meyilli toplumumuzun içinde bunu yapabiliyor olmaları bence hayranlık uyandırıcı. seviyorum sizi yeşil, sarı, pembe ve mavi saçlı erkekler. çoğunuz eşcinselsiniz galiba zaten, ne mutlu sizlere.
bir kez 24 yaşına girmeme bir ay kala 3 kasımda saçımı kızıla boyatmıştım. annem ve ablam tarafından evden atıldım. bir geceyi dışarıda geçirdim, geri döndükten sadece bir kaç gün sonra zorla yeniden siyaha boyadılar. oje sürmeyi, gözüme far çekmeyi, saçlarımı uzatmayı ve boyamayı seviyorum. hissettiklerimi görüntüme yansıtmak istiyorum ancak şartlar uygun değil. hâlâ aklımdadır. ilk fırsatta yeniden boyayacağım. kızıl saç seviyorum. şu an saçlarım uzun ama kızıl değil.
kişinin estetiğe verdiği önem sebebiyle saçlarına yaptığı dokunuştur. ayrıca gri/gümüş saça bayılıyor ve oldukça özeniyor olduğum için kendimi dizginlemeyip iki defa yaptığım eylemdir. evde kendi başıma iki üç renk karıştırarak yaptığımdan ötürü başlarda rengi tutturamadığım için mavi, mor, yeşile dönük bazı korkunç duran renklere maruz kalsam da hemen saçlarımı tekrar açarak daha düzgün işlem yapıp gri rengi tutturarak inanılmaz mutlu ve hoş hissettiğim eylemdir. ki kendime de ( yazar burda gri renkten bahsediyor) çok yakıştırmışımdır. ohtur, iyikidir, yapmışımdır.