size masum olmadığımı söylemiş miydim?
zamanın çok acımasız olduğunu?
insanların çok güçsüz olduğunu ve masumiyetin artık parayla satıldığını?


sadece ben masumum sanırdım bir zamanlar. daha ufaktım. kuzenim koynuma girdi. sonra içime. masumiyet o anda çarşafın içinde kayboluverdi. ağladım. iç çamaşırımı oyuncak küreğimle kumlara gömdüm. ağladım. sonra masumiyet denilen şey hiç hayatımda olmadı. beyaz yalanlar siyahlara dönüverdi. pembelere zaten yer yoktu. yıprandım. akraba denilen kavramdan nefret ettim. her birini hayalimde öldürüp öldürüp dirilttim. parçalandım. parçalarım hayallerim oldu. hayallerim umutlarım. dik duramadım. eğildim karşımdakilere. çocukluğumun acısı geçmemişti işte. büyüdüm, büyüdükçe hırçınlaştım. hırçınlaştıkça can yaktım. canımın acısı yine geçmedi inanın. siyahlara büründüm bir süre. kilo alıp alıp verdim. gülemedim. canımın acısı sigara izmaritleri sapladı bileklerime. kendi canıma kıyamadım. o an vazgeçtim hayattan. kan görebilecek cesaretim yokken, başka kanlar uğruna savaşmamalıydım. dayanamadım. aşka inandım. kayboldum içinde. kanımı görebildim belki de ama elimdekilerden mahrum kaldım. öldüm öldüm, dirilmeden tekrar öldüm.