(bkz: aşık veysel)
(bkz: benim sadık yârim kara topraktır)

senaryosunu duygu sağıroğlu'nun yazdığı, memduh ün'ün yönettiği baştan sona izlemenin nerdeyse imkansız olduğu dram filmi. çocukların büyüdüğü ilk yarının sonuna kadar etlerim çekildi, kazanda yemek yerine taş kaynatılan sahnede ilaveten mahfolmuştum.

cengiz aytmatov'un muhteşem eseri
"..ekmek ölümsüzdür, iş de ölümsüzdür.."

avcılar belediye başkanı'na (handan toprak benli) toprak ana diyorlar. töbe bis dediğinizi duyar gibiyim. neyse siyasette böyle şeyler oluyor. baba, ana, reyiz vs... burada ince bir fark var. handan toprak benli belediye billdoardlarında da bu 'toprak ana' ibaresini kullanıyor. bırak vatandaş diyorsa desin, sen neden sahiplenip ana tanrıça gibi dolanıyorsun ortalıkta? bu ne ego tanrıçam, seni yakından tanımak isterim.