güneşin doğuşunu izleyebileceğim bir cam kenarından, içimi kapkara kesen gecenin en koyu tonuna sesleniyorum içimden...
yine kaybettin ilerlemekte olan gece
günaydınlar efendim...

günlerdir okumadığım bir şiirin yansımasını anımsadım beynimde,
hayat amacımdan bahseden, hayallerimden bahseden unuttuğum bir kaç küçük şeyden bahseden


öyle sabah uyanır uyanmaz yataktan fırlama,
yarım saat erkene kurulsun saatin..
kedi gibi gerin, ohh ne güzel yine uyandım diye sevin..
pencerini aç, yağmur da olsa, fırtına da olsa nefes al derin derin
yüzüne su çarpma, adamakıllı yıka yüzünü serin serin,
geceden hazır olsun, yarın ne giyeceğin.
ona harcayacağın vakitte bir dilim ekmek kızart
çek kızarmış ekmek kokusunu içine
bak güzelim kahvaltının keyfine..

ayakkabıların boyalı olsun, kokun mis,
önce sana güzel gelsin aynadaki siluetin
çık evinden neşeyle, karşına ilk çıkana gülümse, aydınlık bir gün dile
sonra koş git işine, dünden, önceki günden,
hatta daha da eskiden yarım ne kadar işin varsa hepsini tamamla,
ohhh şöyle bir hafifle...

can yücel.