harcama kültürünün sevgililere kurduğu tuzak. bir de bunu içselleştirenler vardır, hediye babında bir hareket görmedi mi sevgili gözlerinden düşer. işte o zaman sittir lan mendebur tipsiz insansı yaratık diye atıldığım gibi sahneye, ne romeo ne de mecnun kalır ortamda. herkes haddini bilsin. domuzlaşmanın anlamı yok. biz sevdik mi harbiden severiz. gözümüzde sevgilinin kıymetli yüzü, kulağımızda onun kadife sesi ve tenimizde de ipek dokunuşları her daim vardır. yok illa bir gün istiyorsak da tanıştığımız, sevgililik muhabbetinin o ilk heyecanlı gününü belirleriz hediyeleşmeler o gün olur. bir yemek, bir kazak ne bileyim güzel bir bileklik ya da kolye... on dört şubatmış. bırak allasen...

(bkz: dağılın lan)