şahsen tanışma fırsatı bulduğum, kaz dağlarındaki bir butik otelde o, kız arkadaşı, ben ve benim bir arkadaşım, sadece dördümüzün kaldığı sırada üç gün boyunca aynı masada yemek yiyip, hergün saatlerce dağdaki patikalarda beraber yürüyüşe çıktığım, kız arkadaşı bilge, tarkan a kaşkol örerken şömine başında gece yarısına kadar her konuda sohbet edip tartışma fırsatı bulduğum insandır. o güne kadar benim için sadece bir popçu olan tarkan ın aslında iç dünyasını da zenginleştirmek ve derinleştirmek için nasıl çaba sarfettiğini, etrafındaki insanlara karşı nasıl mütevazi ve sevecen olduğunu gördüm. son derece kültürlü, aklı başında ve samimiydi. aynı masada oturup yemek yerken ikinci dubleden sonra klasik türk musikisinin en zor eserlerini söylemeye başlıyor, "martı, eğer istediğin parça varsa peçeteye yazıp önüme koy" diye de takılıyordu. aslında oteli tamamen kapatmıştı ama ben ve arkadaşım otel sahibinin arkadaşları olduğumuz ve bir gece vakti çatkapı gittiğimiz için otel sahibinin bizi geri çevirmesini bizzat önlemiş, üç gün sonra biz ayrılırken de sanki askerlik arkadaşına veda ediyormuş gibi bizi uğurlamıştı. asıl sürpriz ise onun makinesiyle birlikte çektirdiğimiz fotoğrafları istanbul a döndükten sonra tab ettirip ev adresime göndermişti.