az evvel sona ermiş bir ilişkidir benim için. mutlu muyum üzgün mü tartışılır. özeldir, bahsedilmez aslında lakin özet geçicek olursam sonuna kadar değen bir ilişkiydi. her akşam eve dönüşte, kamerada gözüken ufacık bir gülümsemesiyle bütün yorgunluğu alır atardı üzerimden. mutluydu, sanalda gerçek ile doluydu. sevdikten ve sevildikten sonra var mıydı daha ötesi? var mıydı mesafelerin, sayıların önemi? "o" olduğunu varsaydığın kişiyle ne şartlar altında olursa olsun değerdi, pek tabii, eninde sonunda beraber olucak isen.

birçok şahsi sebepten ötürü bizim için bir gelecek yoktu, dolayısıyla da anı yaşamaya çalışmaktan başka bir amaç yoktu. denendi de tabii fakat ne kadar istesen de kokusunu alamamak, dokunuşunu veya sıcaklığını hissedememek fazlasıyla acı verici. heralde yenilen en büyük kazıklardan biriydi denizin yanlış tarafında doğmak. bir tanesi de yanlış zamanda doğmak olsa gerek.

her neyse. kime ne benden. yükünü kaldırabilene, geleceği olana hoş bir ilişkidir. umut varsa şayet, kaybedilmemelidir. ama lütfen, sahip olduklarınızın değerini bilin. imkanınız varken yanınızdakine sarılın.