bi sesin yankısını duyar gibi..aynada kendinle konusmak...sonra tek kişilik kahve hazırlayıp 2 kişi içmek..ellerini ovuşturup sonra yüzünü tutmak...yatakta bi sağa dönüp ,bir sola dönüp en sonunda bi yastığa sarılıp uyumak...çalan kapı ziline ben bakarım, diye seslenip koşarak açmak...ne acelen varsa..sanki senden baskasımı avr evde ki ..yok işte..var olan varlığın içinde olmasını istediklerinden yoksun bi yaşam....sonra kalabalıklarda kaybolursun ..tıp kı suluboyu resimlerinde sağılan renkler gibi..hayat karısır gidersin...ama yalnız....