üniveristeye başlamamla başıma gelen olaydır. çocukluğumda kaldığım o ev, nasıl da küçük gelmişti gözüme, büyüdüğümü kabul etmektense evin küçüldüğünü söylemek daha rahatlatıcı geliyordu. o çık çık bitiremediğim merdivenler bir iki adımda biter olmuştu.. iki yanımızdaki emniyet müdürünün bahçesinden çaldığımız kayısıların eriklerin tadı gelmişti dilime- evet biz emniyet müdürünün bahçesinden meyve çalardık o zamanlar kimse de bir şey demezdi şimdilerde kale gibi olmuş korkarım ki duvarlarına dokunanlar lazerle ortadan ikiye falan ayrılıyordur- neyse ki arka bahçemiz hala aynıydı 5 kafadar ilerde gelirsek alır antikacılara satarız diye köşeye gömdüğümüz liraları aradım sanırım çok yüzeyi kazmışız minnak ellerimizle ki sulara karışmışlar bulamadım. tuhaftı 4 yıl okuyup yine göçtüm oralardan. ayrıca çocukluk anıları başlığındaki entrym( #id:2227722 )deki mevzunun geçtiği mahalledir kendileri.