soğuktu, ısınamıyorduk. bu kadar yakınken. aramızda yalnızca o hava boşluklarının dolaştığı odalardaydık. biriken bütün rüzgarlar işte orada, o deniz kasabasında o çok köpekli, çok rüzgarlı yerde patladı. ikimizi aynı gökyüzüne baktıran, neydi o, ışık söndü. sustum. sustum. sustum. sustum. bütün aşkların sonunda yaptığım gibi, konuşmak hiçbir şeyi, hiçbir şeye ulaştırmıyordu. biliyordum.
rüzgarlar.. pansiyon.. teras blue cult. akşam yürüyüşleri. akşamın batısına meleğimin kanatlarını da oraya götürerek. metropollerin asi özlemi sonra ah benim kaçak sevgilim: istanbul fincanlarda yol görünmedi bana yaz boyunca.
terin ter, gövdenin diğer gövdeyle buluştuğu yer. kaç sevişme hatırlıyorsun o günlerden. güç. zor. yitik hafızam: öksüz çocuğum benim kendini unutma olur mu?
sustum. sustum. sustum. başkalrının ilgili yollarına adım atan ayaklarına susarak baktım. yanımdayken kalktın. gövdei gövdemin karşısına, sana ilgili gövdelerin yanına bıraktın. sustum. seni yabancı olduğun gövdelerin arasından çekip çıkaramıyordum. bunu yapmayacak kadar büyümüştüm. kendini yormanı sessizce izleyecek kadar büyümüştüm.
meğer dalından düşecek kadar büyümüşüm.
yaprağın ağaçsız kalışını ağacın çıplaklığını rüzgarın şiddetini ve rüzgarın onların her ikisine de ne yaptığını gördüm.
meğer dalından düşecek kadar büyümüşüm.
bu gece ay dörtte bir hilal olacak ben sana ne olmadığımı anlatacağım. düşen yaprakların sokaklara vuran gürültüsünü anlatacağım. yaprağa, ağacından düştükten çok kısa bir süre sonra ne olduğunu anlatacağım. senin elementlerin yollara çıkacak ellerin, gece ve keder. ve hala akan ne varsa senin iyiliğinden olacak.
..önü denizle başlayan rüzgarlı bir kasabadaydık. sanki yıllardır oradaydık. her şey düzelecekti. orada doğmaya çabalayarak öldük.
şimdi beni unut sevgilim. tenimi ve alçaklıklarımı unut. beni kanadı kırık küçük bir yavru gibi bulduğun, çoktandır sanki birini beklediğin varmış gibi katladığın, o çöplükte bulduğun beni, baktığın, büyüttüğün beni unut. şimdi bu acıya ne benim kuş kadar yüreğim, ne senin anaç kalbin dayanır. sana son kez sarılıp uyuduğum o son gecede tüller ve silahlar gördüm düşümde. bugün ayrılığın ilk günü. hiçbir şeyi hiçbir şeye yoramayacak kadar kara bir kının içindeyim. kara bir kan içindeyim. tüller ve silah nedir bilmiyorum.
yaşlı doğuda her şey mümkündür diyorlar:
sonsuz sevgi, sonsuz bağlılık ani ışık, ani ayrılık.
bizim davulun sesi oradan bayağı hoş geliyor olsa gerek. ben amcama yemin ettirdim hakkımı helal etmem dedim akp dışında istediğine ver karışmam dedim. katile hırsıza oy verdirtmem yerim öyle demokrasiyi. adamın ülkeden haberi yok ama benim canıma kast eden adamlara partiye oy sağlayacak yok öyle.
gülüşünü çok sevdiğim hatun tanesi. sesinin tınısı çok içe işliyor. ''ben olsam bakmam bana'' diyor, bana bakmayacak herkes kafamda sıralanıyor. geçmişte sevdiğim biri tanıştırmıştı ilk kez. hala sızlar.
bana hep içtikten ortalama 45 dk sonra vuran madde. bu yüzden ilk içişimde arkadaşlarıma buna mı para verdiniz diye önce kızmış sonrasında halimle gülme krizlerine sokmuştum.
bir kez başıma gelmiş olaydır. daha doğrusu aşık olmanın eşiğinden transit kaçmıştım. onu gördüğüm ilk anda ki genelde reelde başıma gelmemiş bir durumdu afallamıştım. sonra ona yakın olmak istedim onu görmek istedim acayip eğleniyordum onun yanında sonra biz yakınlaştık sürüklendik hatta çok özel bi gecenin sabahında bana eski erkek arkadaşıyla barıştığını söyledi. ben şok ben vefat ben arazi. dedim kaç kızım bu hatuna tutulursan sürüm sürüm sürüneceksin. sonrasında evlendi zaten ara ara konuşuyoruz umarım iyidir.
kendimi duvarlardan duvarlara vurmama sebep olan reklamdır. sıla neden yaptın böyle kızım aç mıydın açıkta mıydın. kolaya küstüm edit: 700bin lira almış sıla e tabi sen de haklısın bana da verseler o parayı nihat doğanla bile oynarım. tamam o kadar da değil.
gitar askısına öldüğüm sanatçı.resmen abla gibidir. yani öyle hissettirir. 3-4 yıl önce çektiğim bi kısa filmde kimlik kartı yok aşkın şarkısını kullanmak için kendisinden izin istemiş ve sıcacık bi cevap almış idim naifliğine kurban. bir gün tanışmayı sohbet etmeyi çok isterim.
tuğçe şenoğul ile birlikte müzik yaptığı seni görmem imkansız grubu zamanlarından beri taptığım hatundur. kendisinin de dediği gibi ''uzay kafası kocaman''dır . şarkılarının bambaşka bi kafası vardır. rakıyla iyi gider. umarım bi gün o uzaya gidebilir. tadımlık burada :
dur ben bu akşam bi beynimi yakayım diyenler için: predestination yahut donnie darko, dur ben bu akşam hüzünleneyim diyenler için: you're not you, twice born (olağan üstüdür) dur ben bu akşam biraz heyecanlanıp biraz gerileyim diyenler için: the purge ve the purge anarchy art arda patlat, dur yahu ben bu akşam aksiyon ve intikama sürükleneyim diyenler için: colombiana, stoker, gone girl yok yok ben bu akşam eğleneyim şöyle diyenler için de : the other woman veya pk (şiddetli tavsiye) romantik yok mu romantik? kız olmaz mı buyur: midnight in paris ve de about time. hadi afiyet olsun.
yarın öbür gün her birimizin başına gelebilecek bir olaydır. bırakınız hakkı hukuku insan yerine konmadığımız bir coğrafyada gözümüze gökkuşağı gözlükleri takıp dolaşıyoruz. biz dünyayı rengarenk görürken onlar sadece kırmızıya buluyorlar hayatlarımızı. gerisi de karanlık zaten. utanıyorum hepsinden, iğrenç zihniyetlerinden, alaycı gülüşlerinden, salyalarından, 'güçlerinden' iğreniyorum.
hastası olduğum dizi. esprileri çok zekice ve karakterleri acayip benimsiyorsunuz. çerez niyetine arada açar açar ilk sezonlarını izlerim. özellikle bölüm başlarında müşterilere laf sokmaları yok mu yarılıyorum. max de resmen memeli halim ya.
eşcinsel olmasından iyi olan durumdur. keza görüşlerimiz ters düşse dahi 7 yıldır bir kere bile bırakınız kavgayı küslüğü birbirimize trip bile atmışlığımızın olmadığı bir arkadaşım var ki dostlar başınadır. bana da her seferinde ''hayatımdaki en güzel ibnesin ama şimdiye dek hiçbir ibneliğini görmedim.'' der canını yediğim. gideyim biraz da şurada özleyeyim kendisini.
yamulmuyorsam on yaşlarındayım. yazları anneanne dede yanına gidiyorum denizli'ye. tabi sıra sıra apartmanların dikilmeye başladığı yıllar. bizim evin yanında da bi boş arazi var bütün mahallenin çocukları ordayız her gün gece 2-3'lere kadar -sen bilmezsin liseli bizim çocukluğumuzda dünya daha güvenilir bir yerdi- gelsin yakar toplar, 9 aylıklar 24'lükler gitsin simiiiiiittler, saklambaçlar, bilyeler, 7 kiremitler, göt kazmacalar.. bi gün yine çift kale maç yapıcaz adam seçiyoruz, bi araba durdu içinden 4 adam indi biri bagajdan boyumuzca tabela çıkardı öbürü balyoz; çaktılar girişine, biraz sohbet edip binip gittiler biz tabi bıraktık maçı falan koştur koştur gittik baktık ki satilik bilemkaç m2 arazi 0258.... birbirimize bakışımızı hiç unutmam. o ilk şokun ardından bizim tosun söktüğü gibi fırlattı kenara tabelayı oleeeeyyy hüloooğğ ahhahaha nidalarıyla koşup maça başladık. aradan bi kaç gün geçti adam o civarda-bilen bilir çamlık'ı-yerlerin kapış kapış gittiğini bildiğinden kimse aramayınca işkillenmiş olacak ki tekrar geldi. söylene söylene tekrar çaktı göz ucuyla bize bakarak. o çaktı biz söktük o çaktı biz yine söktük çocuk aklı korkuyoruz da alıp götürmeye başımıza iş açılmasın diye kenarına kenarına atıyoruz hep. bi gün adam yanında biriyle bi çuval çimento ve kumla geldi, bizim apartmandan su rica edip hortumu çekti, bir güzel harcı karıp döktü dibine, bi de bütün gün kuruyana kadar dolandı durdu oralarda. garip bi şekilde eğleniyo gibiydi. biz de ertesi gün pastel boyayla numarayı değiştirdik. adam artık sinirlenip şikayet etmiş, analarımız babalarımız danalarımız ağzımıza sıçınca bir şey yapamadık e haliyle satıldı kısa sürede bir ay demeden demirleri tahtaları yığmaya başladılar temel kazılacak yerin yanına. işin ciddiyetini görünce bu sefer tahtaları yürütmeye başladık arka bahçeye yığıp üzerine dedemin araba brandasını çektik bacak kadar boyumuzla o tahtaları taşımamız.. o birlik.. anlayamazsınız.. velhasıl araziyi alan adam satan adam kadar naif ve sabırlı olmayınca ortalığı ayağa kaldırdı tabi. dedem de sıraya dizip ağzımıza sıçtı ki höt dese altınıza sıçardınız zaten.. tek tek taşıttı geriye tahtaları. bir de özür diletti adamdan. biz böylece ilk direnişimizi kaybetmiş olduk ama oyun alanımızı savunduğumuz için hiçbir zaman utanmadık. o özür mecburiyettendi ve bir daha hiç bir mücadelemiz için özür dilemedik kimseden.
yarın öbür gün her birimizin başına gelebilecek bir olaydır. bırakınız hakkı hukuku insan yerine konmadığımız bir coğrafyada gözümüze gökkuşağı gözlükleri takıp dolaşıyoruz. biz dünyayı rengarenk görürken onlar sadece kırmızıya buluyorlar hayatlarımızı. gerisi de karanlık zaten. utanıyorum hepsinden, iğrenç zihniyetlerinden, alaycı gülüşlerinden, salyalarından, 'güçlerinden' iğreniyorum.
eşcinsel olmasından iyi olan durumdur. keza görüşlerimiz ters düşse dahi 7 yıldır bir kere bile bırakınız kavgayı küslüğü birbirimize trip bile atmışlığımızın olmadığı bir arkadaşım var ki dostlar başınadır. bana da her seferinde ''hayatımdaki en güzel ibnesin ama şimdiye dek hiçbir ibneliğini görmedim.'' der canını yediğim. gideyim biraz da şurada özleyeyim kendisini.
aigina
