30 yaşından sonra anlaşılan gerçekler

kimi sevdiğin önemliymiş.
sonunda bir gün "insandan kaçarak yaşamaya" daha da güvenli olan bir basamak, yani "sevmeye hiç başlamamayı" ekliyorsun.
acılar şiddetini yitiriyor, her şeye alışıyorsun.
ve kimi sevmen gerektiğini 30 yılda anlıyorsun.
olaylara durumlara karşı daha temkinlisin. yediğin kazıklar için halâ bir önlemin yok onlarıda yaşayarak öğreneceksin. alınan kiloların vermesi zor olan evre ve son olarak o sırma saçlar kalıcı değilmiş.
çok uyuz bi' tipmişim, 30 olmadan anladım. maşallah bana.
bir de otuz yaştan sonra anlaşılamayan şeyler oluyor desek? dünyayla daha çok barışılan bu yaşlar algılarımızdaki savaşı soğutuyor. daha çok kabullenmek ve barışmak yönünde yontulmaların söz konusu olduğu bir yaş aralığı. bir inşaatın temeli gibi aynı, toprakta ne kadar uzun vakit geçirirsen o kadar sabitleşirsin.. sabitleşmek hem iyi ve güvenli.. hem kötü ve yobaz..