dağıttın hâb-i nâz-i yârı, ey feryâd, neylersin?
edüp fitneyle dünyâyı harâbâbâd neylersin?

dil-i mecrûhuma rahmeyle, kalsın dâm-i zülfünde;
şikeste-bâl olan mürgu edüp âzâd neylersin?

edersin gerçi her derde tabîbim bir devâ ammâ,
cünûn-i ehl-i aşk olunca, mâder-zâd neylersin?

ey feryat! sevgilinin naz uykusunu dağıttın; bu yaptığın nedir?
onu uyandırıp da dünyayı o fettan gözlerin fitnesiyle bir harâbeye çevirip de ne kazanacaksın?

sevgilim, yaralı gönlüme acı da zülfünün tuzağında kalsın.
kırık kanatlı kuşu salıvermekten ne çıkar?

ey doktorum, gerçi her derde bir ilâç bulup onu iyileştirirsin;
ama âşıkların çılgınlığı, anadan doğma olunca, ona ne yaparsın?

bahai