öncelikle bir itiraf yapayım da başlık yerini bulsun: gay olduğunu bildiğim ve çok yakın arkadaş gibi takıldığımız çocuktan artık hoşlanmıyorum sanırım. bir ara aşık olduğumu sandım ama değilim sadece seviyorum onu ama onun sevgilisi var ve onunla mutlu, aralarını bölmeden hayatıma devam etsem ne şahane. ama asıl sorun yoruldum sözlük, yani yorulmadım da ne bileyim allahım bitsin her şey istiyorum. çok garip bir durum bu boğulmuyorum ama nefes de yeterince alamıyorum, her şeye yetemiyorum, hep kısa ve yetersiz kalıyorum, ağlamak istiyorum ağlayamıyorum, olmuyor yani bir şeyler her defasında. bu seferde okulum uzuyor ne uğruna hiç, meh!

28 yaşımdan sonra kendimi keşfettim. içim kıpır kıpır ama ah şu gizli kalma zorunluluğu...

hellö sözlük ve sözlüğün kaşerella'ları
bugün evimden taşınıyorum içimde buruk bir kasvet var, aslında sevinçliyim bir taraftan küçük kasabadan taşınıyorum 3 ay için geldiğim bu kasabada hayatımda inanılmaz radikal ve uç kararlar aldım, bir o kadar da yanlızlığı öğrendim, söz gelemi hayatımda çok değişiklik oldu, çeviri bilimle ilgilenmiyorum eskisi gibi, çift anadal programım kabul oldu, sinema televizyonun yanında sanat tarihi okuyacam, sigarayı bıraktım, eskisi gibi bira da içmiyorum
ama hepsinden önemlisi
zorlu bir süreçten geçtim daha doğrusu hala geçiyorum malum hepimizin geçtiği şu gönül işleri falan filan ilişkim resmen bitti 7 ay sürdü, sanırım içimdeki kasvetin temel sebebi bu birde hüznün tabi...
hayatımdaki ilk deneyimim di ama muazamdı bir çok farklı duyguyu yaşamış oldum, ama hala unutamıyorum sanırım hala içimde eksik kalan bir şeyler var hala ona karşı bir tutam sevgim var bu konuda dizginleyemiyorum kendimi... neyse şimdilik havadisler bu kadar daha sonra bir şeyler olursa yazarım... ehehehehe