belki de uzun süre beraber yaşayabileceğim birini reddettim. çocuk hoştu ama van'da bir gelecek göremediğimden olmaz dedim. umarım ileride mala bağlayıp pişman olmam.

günlerce uyumak istiyorum herkesle iletişimimi keserek

sünni beyaz türk bir ailede büyüdüm, ama son zamanlarda iran'lı şii'lere fen taktım..

hele birisi var fena halde sesine, hareketlerine yükseliyorum, iran'a yerleşip, recm edilmeyi de göze alabilecek durumda değilim ama yine de kendimi gece gündüz adamın zerrece anlamadığım videolarını izlemekten kendimi alamıyorum..

escinselim diye açılmadığım bir iki arkadaşım kaldı ve onlara açılmak hala cesaretimi toplamami gerektiriyor ve yapmiyorum. yapmadikca da onlari daha az aradığımı farkettim. yani acilmamak benim arkadaşlarimla arami aciyor galiba garip bir şekilde. çünkü artik acikca sevgilimi falan konusamadigim biri ile yakınlık kurmak istemiyorum. bu nedenle o arkadaşlarımı kaybetmemek için zahmet edip onlara da açılsam iyi olacak görünüyor.

benim açılma derdi de hic bitmiyor arkadaş.

caner seni özledim. caner senden nefret ediyorum. caner seni seviyorum. caner seni istemiyorum. caner aklımdan çık. caner sana merhaba dediğim güne lanet olsun. mutlu ol tırtılım.

dün hiç bir sebep yokken buluşacağım adamla randevumu son anda iptal ettim. umarım pişman olmam. umarım o kişi "o" değildir. umarım kısmetim kapanmaz.

bakirim sözlük ama benim canımı sıkan biriyle cinsel ilişki yaşamadığımdan değil yalnızlık hissi verdiği için

kimseye tahammülüm yok. kimseyi alttan alamıyorum. oysa eskiden öyle miydim? 1-2 saçma cümle duydum mu basıyorum kalayı. iyi bir şey değil. insan ilişkilerini bayağı etkiliyor.

oturup ağlasam dinlenebilicem. kasılıp kaldım. devam etmek zorunda olmak, zorunluluklar içinde yaşamak. hay amk yaa

az önce bir başka sevdiğim ve uzun süredir açılmayı düşündüğüm bir arkadaşıma, yine whatsapp ile açıldım. "ben geyim" yazmadım da, upuzun bir paragraf içerisinde önemsiz bir ayrıntıymışcasına geçirdim drama yapmamak adına. ama ondan sonra asıl drama yeniden başladı ve kalp krizi geçirecek gibi olup, telefonu tümden kapattım, power off yani.

şimdi de kendimi berbat hissediyorum yine, ve buraya yazayım dedim. tam panik atak hastasıyım sanki. bir dolu arkadaşıma açıldım, hepsinden de çok güzel tepkiler, destekler aldım, bu arkadaşımın da destek olacağına yüzde ikibin eminim, ona rağmen böyle histerik karılar gibi ayılıp bayılıyorum amkkkkk...

madem böyle sinir krizi geçiriyorsun, ne diye açılıyorsun diyenler için, daha önce de yazdım, açıldığım bütün arkadaşlarımla ilişkilerim daha iyileşti ve normalleşti, yakınlaştı, çok ama çok iyi oldu. insanın yakın hissettiklerinden böyle bir konuda destek alması da mükemmel bir şey. ayrıca çok yakın zamanda farkettiğim üzere, artık açılmadığım arkadaşlarımı daha az arar sorar olmaya başladığımı farkettim ve bu benim hoşuma giden bir şey değil.

o nedenle çekiyorum işte bu histerik durumları. neden atlatamıyorum bilmiyorum, korkularım ruhumun çok derinliklerinde çünkü, oradan sökemedim de.

biraz yazınca rahatladım. artık o telefonu ne zaman geri açabilirim bilmiyorum, muhtemelen yarın sabah işe gidince. hep öyle oluyor. artık açılma kaşarı oldum ama habire aynı şeyleri tekrar ediyorum. neyse ilk açıldığım arkadaşımdan sonra telefonu duvara fırlatmıştım, şimdi en azından o kadar delirmiyorum.

ayrıca hala sadece whatsapp üzerinden açılabiliyorum çünkü yüzyüze söylemeye götüm yemiyor hala. bu durumları düzeltebilmek için kaç seans terapi almak gerekir acaba....

tam bir ruh hastasıyım, aferin.

korkular üzerlerine gidilmedikçe yenilmeyecekler gözüküyor. cesaretimi toplayıp o telefonu açsam iyi olacak. hatta belki de açıp telefonu, o arkadaşıma telefon etmek gibi bir şey yapsam. telefonda ne derim, bişi demem, hava su, konusu açılınca da konuşurum. yapayım lan ben bunu, başka türlü çözülmeyecek bu havalar. yeter lan, bu kaçıncı. (bi cesaret gelmesi).

açtım telefonu, yazdığım şeylere yanıt vermiş, bir yerde de "erkek arkadaş mı? doğru mu anladım?" yazmış. "he valla" dedim, sonra diğer laflarına cevap verdim. böylece kontekst içerisine durumu yedirmiş oldum. çok süper. bakalım devamı nasıl gelecek.

neyse, benim açılma histerilerinde ilerleme kaydediyorum gözüküyor. belki bir gün gelecek, birilerine "bu da benim sevgilim" falan diyecek kıvama geleceğim.

daha aklımda açılmayı planladığım iki arkadaşım daha var, onlarda ne dramalar yaşayacağız, izleyelim görelim.

şu son bir kaç haftada olan her şey mi merkür'ün geri basmasının sonucu bilmiyorum. zerrrrrrrrre iyi giden bir şeyim yok. işimden çıktım, bir yıllık ilişkim bitti (az önceki maddeyle ilişkili olmadığını düşünmek istiyorum), bilgisayarım bozuldu, benden pahalı kulaklığım bozuldu. neyin cezasını çekiyorum ya da nasıl bir şeyle sınamıyorum bilmiyorum. yükselen bir ivmeyle dibe gidiyorum. hayırlara vesile olsun.

canım sıkılıyor be dostlar, böyle platformlarda uzun süreler takılacak kadar hem de

ahh sage. kim ne yapsın senin kuru sevgini.

arada bir hala aklıma geliyorsun, o izmaritin hala bende.

bugünlerde nefret ediyorum.

aynı fakülteden tanıştığım 4. sınıflardan mücahit'i hala aklımdan çıkaramadım. takıntı yapmış durumdayım. belki de aynı fakültede olduğumuz içindir. sürekli fakültede gözüm onu arıyor. aslında çok bir meramım da yok onunla alakalı. sadece biraz daha onunla vakit geçirmek ve onu tanımak istiyorum. fakültenin arkasındaki ormanlık alana doğru beraber yürüyüş yapmak içimde ukde olarak kaldı. her neyse artık onunla tekrar konuşabilme ihtimalim yok ve kafamdan çıkarmak zorundayım.

seninleyken sensizliğe alıştım, sensizken de sensiz olmaya katlanırım dedim ve gittim. dönmedim geriye biliyorum ki yolumun üstünde tekrar olacak.

bir gay porno filminde oynamayı çok istiyorum. amatör ev yapımı değil ama hakikaten prodüksiyonlu bir şey.