alışmaktan korktuğun için sarılmaktan vazgeçtiğin insanlar vardır

ne halt etmeye bu kadar uzun bir başlık açtım bilmiyorum ama...
bir türlü kısaltamadım ifadesini bozmadan...
dokununca yanacakmış gibi hissedersin,bacaklarındaki kıllara kadar diken diken olursun,çükünde hafif kabarmalar oluşur
kalbin hızla atmaya başlar,dilinde metalik bir tad oluşur....
işte bu tür insanlardan uzak durmalı,alışkanlık yapar mala bağlarsın...
hayatın sadece denge üzerine kurulu olduğunu düşündüğümüzde,kesinlikle katıldığım ifadedir. efendim duygularınızla yaşamak insana sadece zarar verir. baskın olması gereken mantıktır. yoksa yarrağı yersiniz.
olmayan insanlardır. yok efendim alışmaktan korktum da falanda filanda.. ne bu yaa, esrar mı, eroin mi? kötü bi alışkanlık mı? insan bu ya.. ne olacak alışırsan? ya beni terkederse korkusundan mı? ya biterse korkusundan mı? hayat böyle bi şey yeğenim. demirden korkuyosan trene binmeyeceksin. insan ayrılıkların da, kaybettiklerinin de üstesinden gelmeli. yok yapamam diyosan git at kendini köprüden. şu ana kadar hiç bir sigorta şirketi bir aşkın poliçesini yapamamıştır. bunu unutma. sarılmaktan vazgeçmişsen, ya sevmediğin için, ya o seni sevmediği için vazgeçmişsindir. ya hödük olduğunu anlamışsındır, ya pis kokuyordur, ya sikin kalkmıyordur artık ona. ne bileyim... vardir bir sebebi.
ama geç bu "alışmaktan korkuyorum " triplerini... hayata karış... insanlara alış...
keşke bu kadar güçlü olabilseydim ama yapamadım alışmaktan korktuğum halde deli gibi sarıldım, sımsıkı, kokusunu içime çeke çeke ama olsun mutluyum.
aşk bazen vaz geçmektir..
bazı yaralar vardır açıldımı kabuk bağlamaz dikiş tutmaz kimse kusura bakmasınduygusal olarak bağlandımı bir insan üzerinden yıllar insanlar akşamlar ne olursa olsun üstesinden geldiğini zanneder lakin gelmemiştir alışdığını zannetmiştir ama alışmamıştır hep kalır o yara korkmak mantıklı düşünsene ömür boyu avuç içinde kapanmayan bir yara ne acı …