amerikan filmleri klişeleri

çim biçme ritüeli olmazsa olmazlardandır. her seferinde sorumsuz aile bireyleri tarafından unutulur ya da ceza olarak evin bebelerine kitlenir.
taksi şoförlerinin hepsi rap müzik dinlemeyi seven gamsız, kedersiz, şebeleklik yapmayı seven zencilerdir..
ilk önce gözlüklü ve sarışın ölür.
kötü adamın hakkından gelen kahramanımız filmin son sahnesinde illa bir espiri yapar
(bkz: zor ölüm)
(bkz: speed)
(bkz: cehennem silahı)
mutlaka çıkmaz sokakta yakalanan zanlı ya da maktul olur.
john çıktıktan beş saniye sonra kapı çalınır. kapıyı açan 'ah john yine anahtarları unutu' kapıyı açar ama hiç bir zaman kapıdaki john olmaz. daha ilginç olansa şu. o ikisi ne hikmetse karşılaşmazlar...
aksiyon filmlerinin sonunda mutlaka polis arabalarinin, ambulanslarin, gazetecilerin, saglik ekiplerinin, polis memurlarinin, oldugu kalabalik bir sahne vardir ve vakit mutlaka aksam yada gecedir. kahramanin kurtardigi birisi yaralidir ve sedyededir.. ambulansa binerken kahramanimiza tesekkür eder. bir digeri battaniyeye sarinmistir elinde kahve fincani vardir. kahramanimiz ve filmin iyi polis müfettisi arasinda mutlaka birbirlerini takdir eden esprili bir dialog geçer. sonra kahramanin manitasi gelir ve öpüsürler.
asosyal ve içine kapanık olan karakterin mutlaka kendini geliştirdiği bir yeteneği vardır. bu genellikle bilgisayar veya elektronik cihazlardır.
  • /
  • 2