annemle ne zaman telefonda görüşsek hala bana o gün ne yediğimi soruyor. hangi yemeği yediğimi hatırlamak zaten bir dert, bir de öğrense ne olacak, çok sıkıyor beni bu soru. kaç kere bana ne yediğimi sorma desem de vazgeçmedi. bunun dışında annem zaten suya sabuna dokunan hiç bir konuya girmiyor, çok yüzeysel bir muhabbetimiz var ve beni bu durum sıkıyor biraz da.

dünkü konuşmamız da şöyle:

- e peki oğlum bugün ne yedin?
- anne, bana ne yediğimi sorup durmamanı kaç kere söyleyeceğim.
- neden ama, yemek yemek hayatımızın bir parçası.
- hayatımızın bir parçası olan başka pek çok şey var, onları hiç sormuyorsun ama...

burada neyi kastettiğimi anladı tabii ama nazik herhangi bir konuya asla girmeyeceği için "iyi peki" deyip kapattı.

eşcinsellik mevzuları hakkında sürekli kötü konuşan bir anne olmasından daha iyi belki (ki o zaman iletişimimiz iyice azalır, belki de kopardı) ama bu şekilde sığ muhabbetlerle geçen bir ilişki de hiç anne-oğul ilişkisi gibi hissettirmiyor.