iş arkadaşları ile arkadaş olmaktan kaçındığım için çok da koymayandir. arkadaşlar özel hayatta olur,iyi bir arkadaş ise özel hayatımda görüşeceğim için işten ayrılması sorun olmaz. işle özel hayatı keskin çizgilerle birbirinden ayırmak gerekir.

belli bir süre çalıştığın iş yerinde samimi olduğun kişi işten ayrılırken "aaa mutlaka haftada bir ya da iki haftada bir buluşalım" denilen ama bir türlü o haftanın gelemediği ve iyi anılar bırakan ayrılma sahneleri.

tam da ofiste iş arkadaşım ile tartıştığım gün karşıma çıkan başlık. efendim bakınız, böyle ikiyüzlülüklerin tavan yaptığı ortamda iyi bir arkadaş seçmek çok zor bir kere. ofisin yaş ortalaması altında kalıyor iseniz müdür hariç çevrenizdekiler ile zamanla abi abla muhabbetine sarılabiliyor. ancak size yaş ya da pozisyon olarak yakın kişiler ile nereye koysan tutmayan bir diyalog söz konusu oluyor. sıfır samimiyet, yapmacıklık bu kişiler arasında tavan. bu kategorideki insanların ofisten ayrılmasına değil de, daha iyi şartlarda bir başka iş bulup gideceğini hakedip haketmediğini düşünerek kendime üzülürdüm galiba.