"sensiz geçen zamanı, belli yaşamamışım
sensizlik bir kuyuymuş, onu aşamamışım."

dizelerinin en güzel şekilde açıkladığı, kelimelerin anlatmakta yetersiz kaldığı duygu.

esasında bu başlığa yazacaklarımın çok daha detaylı, bilimsel ve nesnel ağırlıklı olmasını planlamıştım. fakat hayat bu işte; siz ne kadar plan yaparsanız yapın hiç beklemediğiniz bir anda size müthiş bir sürpriz yapabiliyor.

aynı aşk gibi. en umutsuz, en beklentisiz, kendinizi ölüme en hazır hissetmiş olduğunuz anda karşınıza öyle bir çıkar ki; iki bin yıldır beklemiş olduğunuz o müthiş varlığı* karşınızda bulursunuz bir anda. ölmekten zerre korkmayan şahsınız bir anda ölümden ölesiye korkar hale gelir.

öyle bir korkarsınız ki ölümden, öyle bir korkarsınız ki kadınınızı yarı yolda bırakmaktan. sadece kendi ölümünüz değildir sizi korkutan. aynı zamanda onun da bir gün öleceği, onu kaybetmeniz gerekeceği* gerçeği sizi ciddi anlamda sarsar. bilmiyorum, belki de ben genel anlamda en uç noktalardaki düşüncelerimi dahi kafamda binlerce kez yaşadığım için böyle hissediyorum. ama bu onu ölesiye, ölümü dahi göze alarak sevdiğim gerçeğini asla değiştirmez.

aşk, bazılarınıza göre yalan; bazılarınıza göre de bir kandırmaca. ama aşk, siz ne kadar tanım yaparsanız yapın asla ama asla yaşamadan anlayamayacağınız kadar muhteşem bir duygu. öyle muhteşem ki, öyle tapılası ki; gerçekten aşık olan bir insanın karşısındaki insan için feda edemeyeceği şeylerin olabiliyor oluşu o aşkın gerçekliğini tamamıyla yanlışlıyor bence.

aşk dediğimiz şey maksimum fedakarlık*, sonsuz sevgi, sonuna kadar güven demektir. gerektiğinde anne olmak, baba olmak, kardeş, abla, abi, dost, yoldaş, eş, sevgili, hayat; velhasıl, her şey olmak demektir. o'nun hayatı paylaşacağı arkadaşı olmak demektir.

ben buldum. çok şey atlattım, çok şey gördüm. çok fazla şey yaşadım belki ama sonunda tanrı benim de mükafatlandırılmam gerektiğine karar vermiş olacak ki karşıma o'nu çıkardı. o, iyi ki var.

gerçekten aşk denilen bir şey varsa eğer ortada, şartlar her ne olursa olsun; ne kadar sorun yaşanırsa yaşansın, o beraberlik asla bitmez. eğer bitiyorsa onun adına aşk da denmez zaten. bakalım şair ne demiş:

"bir parça son yalnızlığa, öncekiler hazırlıktır
insan bırakmaz sevdiğini, insan sevmeyi bırakır."

seven, aşık olan insan asla bırakmaz dostlarım. bunu aklından dahi geçirmez. eğer sizi bir şekilde yarı yolda bırakıyorsa onun adı aşk değildir. hiçbir zaman da olmamıştır. belki her biriniz bu muhteşem zevki tadamayacaksınız ama dilerim ki her biriniz en azından bir kez acısıyla, mutluluğuyla tadarsınız aşkı. çünkü yaşamanın gerçek anlamda tadına, mânâsına o vakit vakıf olabiliyor insan. aşklarınızı, mutluluklarınızı, hüzünlerinizi; en önemlisi sonsuzluğa uzanan beraberliklerinizi bulmanız dileğiyle. esen kalın.