ateistler, varoluşlarıyla bile, dindarların dogmatik zihinsel dünyalarında gedikler açacaklarından, o çorak topraklara şüphe tohumları ekeceklerinden, dine zarar verenlerin yer aldığı olağan şüpheliler listesinin en başında yer alırlar.
insanlık tarihinin en eski zamanlarından beri var olan, hikmetinden sual sorulmaz tanrı/tanrılar fikri, şöyle ya da böyle tüm toplumların kültürel mirasının kuşaktan kuşağa aktarılmış en önemli hazinesidir.

içine doğduğunuz, ister müslüman ister hıristiyan ister hindu olsun her toplumsal yapıda, bu kültürel bagajla birlikte büyürsünüz. dinin en büyük iki müttefiki olan devletin ve ailenin doğal muhafızlığını yaptığı ve gündelik dilin her gün yeniden ürettiği, neredeyse apiriori olarak kabullendiğimiz mutlak tanrı fikri, ve onun dolayımında örgütlenmiş olan din algısı, bu güçlü dayanakları sayesinde hayatımızın vazgeçilmez bir parçası olmaya devam etmektedir.

böylesine köklü bir dogmayı sorgulamak, soruyu "peki ya öyle değilse" diyerek tersten sormak, insanları gerçekten dehşete düşüren bir durumdur. alışılagelmiş yaşam pratikleri insanlara doğal bir güvende olma, vazgeçmesi zor bir konformizm sağlar.

hem fiziksel hem de düşünsel konformizmimizi hedef alan, tehdit eden her türlü dış etki ise, bu gün olmasa bile yarın zarar verecek bir potansiyel taşımaktadır.

dindarları bu konuda bu kadar hassas yapan şey, ateizmin ve ateistlerin taşıdığı bu yıkıcı potansiyeldir.