arkadaşlarım cinsel yönelimimi gayet normal karşıladıklarında bazen çok garibime gidiyor. yani tabi bu kötü manada değil. homofobik bir eşcinsel değilim elbette.

kim demişti hatırlamıyorum ama cuk diye oturdu.
"öyle dışlanmışız ki insanların bizi hoş karşılamaları bize garip geliyor."

aslında durum bir o kadar üzücü yani.

*açıldığımda beni iyi karşılayan arkadaşlarıma da adeta masum, saf bir kedicik gibi sarılıyorum.
bu beni her defasında çok mutlu ediyor.