kadın olarak süreç içerisinde öylesine bir girdap içerisine sürüklendik ki..sokakta özgürce istediğimiz giysiyle ne bilim işte kolumuzda sevdiğimiz insanla yürümesi bile bir mücadele bizler için artık..dolmuşta son kişi kalmak.. gece evimize giderken o biraz tenha olan sokaktan geçmek .. ya da evinde “tek başına bir kadın” olarak yaşamak.. bunlar potansiyel hayatımızın kararma nedenleri arasında..bu karmaşa bu karanlık içerisinde kadın gün geçtikçe sustu, köşesine çekildi..çünkü korktu..ama derim ki artık korkmamalı..kadın okumalı..kadın sormalı..kadın yazmalı dile getirmeli cümlelerini..elinde rengarenk boyasıyla gökyüzüne dünyasını çizmeli..