korkuyu beklerken - oğuz atay
içinde 8 adet öyküyü barındıran ve bu öykülerden biri olup kitaba da ismini veren korkuyu beklerken'den bir alıntı yapmak istiyorum.
"iki gündür bahçeye bile çıkmıyorum. sadece, iki saatte bir perdenin aralığından bahçeyi seyretme izni veriyorum kendime. bana çıkma dediler; fakat öl demediler. merak ediyorum: hiç çıkmadan nasıl yaşar insan bir evde?"

sanki şu an ki zamanları anlatıyor gibi değil mi ?