babalarımız baba olduğunda çok gençlerdi ve tecrübesizlerdi. rol modelleri de çok farklı değildi. hatalar yaptılar. toplumun yapısı, ailelerimizin yapısı birleşince değişik baskılar yaşattılar. bizde kızdık onlara. ama biz büyüdük onlarda büyüdü. zaman değişti. hayat değişti. artık anlıyorum ki çocukken hatta gençken yaşanan çekişmeler hep çaresizlikten. adam bilmiyor ne yapabileceğini. çoktan barıştım kendi içimde hem kendimle hem babamla. canım babam, her durumda yanımda ki zaten düşününce hep yanımdaydı aslında. bilmem belki de baba olunca onun yaşadığı endişeleri ben de yaşadığım için daha iyi anlayabiliyorum. canım babam. seni çok seviyorum. *