barış

nedense sadece savaşla birlikte var olabilen bir kavram. öyle çiçek böcek figürleri, güneş sıcaklığıyla anıldığına aldanmamak lazım, lakin barış için ilk şart egolardan/ gururdan sıyrılabilmektir. buysa binyıllık savaş tarihinin hırslarımızdan pek bir şeyler kaybettirmediğinin kanıtı. hadi biraz daha silahlanalım, ölmeden biraz daha öldürelim, hadi tüm bilinmeyen yerleri işgal edelim, dünyaya sığamadığımızı cümle aleme gösterelim, hadi daha fazla kan, daha fazla can,.. ne de olsa cennet bize sonrasında barışı muştulayacak.
kıbrıs'ta gerçekleşmesini istediğim tek şey!
barış anca ölen kimdi diye sormadığımızda gerçekleşir diyorlar, e hala ölen olacaksa sıçarım ama ben öyle barışa? tanım: ütopiktir insan bencilliği sayesinde.