neden enayi gibi hissediyoruz kendimizi, suriye'de erler şehit olurken, kendi ülkelerini terk eden şahıslar burada krallar gibi yaşıyor. üstelik burada (türkiye'de) öyle bir itibar ediliyor ki, iş ve daha fazlası ile tüm imkanlar veriliyor. sonrasında savaş mağduru deniyor, savaştan değil canından vazgeçmemek için gelmişler. gelsinler elbet fakat keşke insan olarak insanlığın nasibinden bir şeyler almış olsalardı. sadece o da değil biraz da olsa kalifiye olabilselerdi de hiç değilse tecrübeli ve kalifiye insan gücü ülkemize katılmış oldurdu. durum gerçekten içler acısı, önüne geleni kabul edersek olacağı bu. avrupa ülkelerine bok atarken bin kez daha düşünmeliyiz bence, neden herkesi kabul etmiyorlar, vize uyguluyorlar. biz bu kafayla daha gidersek ırak kadar değil çok daha fazlası ile çağ atlarız..