lisedeyken ben de bir heteroya aşık oldum ve tam 4 yıl boyunca ona aşık kaldım. bu 4 senenin 2 senesinde hiç görüşmemiştik. tam bir trajediydi benim için. anladım ki gözden ırak olan her zaman gönülden de ırak olmuyormuş.üstelik bu kişi homofobiğin dibiydi, evet bu hoş bir tabir değil ama bulamadım başka bir şey. bana her türlü homofobik hakareti şaka ayağına söylüyordu ama ben ondan uzaklaşamıyordum. sözde yakın arkadaşımdı ve bana hoşlandığı kızı onun ne kadar güzel olduğunu filan anlatıyordu çıldırıyordum. neyse, sonra onun vazgeçilmez olmadığını, hatta vazgeçilmesi gereken biri olduğunu anladım, hatta uzaklaştığım için şükrettim. yakın zamanda onun sevdiği şarkılardan birini dinledim ve hiçbir şey hissetmedim, sıkılıp kapattım. artık onu düşündüğüm uzun geceler yok evet uzun geceler var ama onu düşünmüyorum. ayrıca onun kokusunu çok sevdiğimi düşünüyordum ama meğerse o çamaşır deterjan kokusuymuş :d