böyle çiftler var. biri çalışır harıl harıl, tüm kazancını çalışmayan ve sevgilisi sandığı ev arkadaşına harcar. karşılıklı anlaşmalı birliktelikleri bunun dışında tutarak yazıyorum tabi bundan sonrakileri. ona uçak biletleri alır, kılık kıyafet alır, cebine para koyar. yani bir nevi sadece besler ve bununla mutlu olur. diğer kişi ise evde yayar, arada bir mahçup olmamak için yemek yapar temizlik yapar falan. tabi sevmiyor olsa da çalışmaya ve para kazanmaya niyeti olmadığı için çekip gidemez. başkalarıyla seks yapar, yazışır, sosyalleşir. tabi bunları yine çalışandan aldığı paralarla yapar. çok zor durumdur cidden, bunu kabullenmek için mide lazımdır, bu durum içini yakar, acıtır ama çözüm de bulamaz, böyle hayatını sürdürür. bunun da bir vakti vardır elbette diğeri enayiliğini anladıktan sonra evde baktığı beslediği vatandaşın kıçına tekmeyi basacaktır. 3-5 yıl sürer bu tür ilişkiler. akıl var mantık var, birinden ne kadar faydalanabilirsin ki. hayat çok zor cidden.

sıkıntıdır. şahsen şöyle hareket edilmesi taraftarıyım; birlikte olacağınız kişinin önce eğitimine bakmak lazım. kompleksli biri değilim sadece realist bakıyorum olaya. mesela ben memur ya da memur olmak üzere bir aşamada olan ve 4 yıllık düzgün, kaliteli bir bölümü bitirmişsem sikindirik biriyle olmam tamamen yanlış. bunu sonradan anlıyor bazıları. şu an ben daha mantıklı takılabiliyorum. çünkü benden aşağıdaki insan bana bir şey kazandırmaz, dengeli bir kültürel yapımız olmalı. oturup sohbet de edemezsiniz o tiplerle çünkü size ayak uyduramaz. ancak tek hobisi film izlemek olur, ee ne yapacaksınız öyle insanla? seks mi? onu herkes yapar. ben işsiz güçsüz tiple 2 liralık tost yerken karşı tarafı sevdiğini zannetmeyi hatalı buluyorum. herkes kendi dengiyle olmalı aga. gerçekler acıdır.