yetişkinlerin ağır şekilde geçirdiğini bizzat vucüdumda deneyimlediğim hastalık.
yeğenim suçiçeği geçirmişti ve biz hiçbirimiz geçirmemiştik. ona sarılmadığımızda aynı ortamda az durmaya çalıştığımızda çok üzülüyordu. mecburen temas etmek zorunda kalmıştık. çünkü bir şekilde ihtiyaçlarını karşılamasına yardım etmemiz gerekiyordu.
kütüphaneye ders çalışmak için gitmiştim. kafamı dik zor tutabiliyordum. eve gideyim yatayım dedim. aşırı halsizlik ve ateşim vardı. yav ne oluyor 17 yaşında delikanlı insanım dedim. sonrasında en fazla 50-100 adım anca atabilip, durakta ayakta otobüs beklemeye başlamıştım. ayakta bekleme sürem 3 dk falandı çünkü daha fazla dayanamayıp yere oturmuştum, evet. ayaklarım dayanamamıştı ve titremeye, vücudumu çekmemeye başlamıştı. devamında bir 15 gün vucüdumun her yerinde çıkan -malum organımda bile vardı- kabarcıklara merhem dokundurmuştuk. benim için çok zor bir süreçti. ayrıca çok da kaşıntı yapıyor bu kabarcıklar. böyle derinizi yolmak falan istiyorsunuz ama bu sefer de patlayınca diğer kısımlara yayılıp daha çok çıkıyor. en iyisi hiç kaşımadan o sulu kabartının kuruyup kabuk bağlamasını beklemek.

#edit başlık sahibi suçiçeği ile alakası olmadığını yazmış. yanlış yere entri girmiş olduk. neyse yine de bir şey öğrenmiş oldum.