gecen sene kadıköy balık pazarında alışveriş yaparken eski bir dükkana girdik, dükkanın kapısı sanki zaman tüneline açılıyordu dükkan sahibi ihtiyar amca 60lı yıllarda çakılıp kalmıştı adeta, kolonya satan bu dükkan sanırım açıldığı ilk gün gibi kalmıştı esansların durduğu şişeler fonda çalan radyo (elbette trt korosu ve musiki) amcanın gözlükleri kolalı gömleği, ahşap kafesteki saka kuş herşey zamana karşı olduğu yerde kalakalmıştı ama en önemlisi hep anlatılan o eski esnaflık ruhu en etkileyici olanıydı... bütün kokuları bir bir deneten amcanın verdiği bir koku işte beni asıl zaman tüneline sürüklemişti ama tam olarak nerede olduğu çıkaramıyordum aldığımız kokularla dükkandan günümüze adım attık yol boyu neredeydi kimdi bu koku diye düşünürken o kayıp yer bir anda gözümde canlandı evet çocukluğumdaydım ananemin evinde geziyordum ve arkadaki yatak odasına yaklaştıkça o koku netleşip keskinleşiyordu burnumda ve içeri girince her tarafı kaplıyordu ananemin kesme kristal parfüm şişesinden gelen lavanta kokusu işte bu! ihtiyar amcanın dükkanındaki tılsım adeta bütün geçmiş ruhlara dokunup uyandırmıştı hepsini günümüze davet etmişti.
bana en gerçekci çocukluk yıllarını hatırlatan koku işte bu olmuştu eski lavanta esansı.