seni kaybedeli bir yıl oldu. bu kadar zaman bile her şeyin normale dönmesine yetiyor.

sen ölmeden önce bir gün okula giderken bir şarkı çalmıştı duyunca hüngür hüngür ağlamıştım. kontrol edememiştim kendimi. şimdilerde seni düşünürken özleyip ağlayabilmeyi isterdim ama yapamıyorum. demek o gün vedalaşmıştım seninle.

normal bir ilişkimiz olmadı hiç. bunun kendimden kaynaklanan kısımlarından dolayı üzgünüm ama özür de dilemem.

varlığın/bilincin hala bir şekilde devam ediyorsa umarım mutlusundur.

belki paralel evrenlerin birinde çok daha güzel bir ilişkimiz vardır. varsa bu ikimiz adına tek tesellim olurdu.

beni tamamen terk ettiğini de sanma. bazen sen yapınca kızdığım şeyleri yaparken buluyorum kendimi. çok bilmiş, ben her işten anlarım tavırlarını görüyorum kendimde. hala benimlesin bir şekilde.