bu aralar ona buna çiçek ve öpücük veren hükümetimizin unuttuğu halktır. hele şu süreç bir bitsin umarım sıra ermenilere de gelecektir.

önceden bir gazetede okuduğuma göre kürtlerle dnaları yakın olan millet . şaşırmamak gerek , ikisi de büyük sorun türkiye için nedense .
soykırım diye kıçlarını yırtarlar her yerde. türkiye ermenilerini tenzih ediyorum . bayrak yakmalar falan çok asil bir halk . osmanlı zamanında unutmamak gerekir ki osmanlı devleti güçlünün değil mağdurun yanında yer alan bir devletti . bunu da şöyle açıklamak gerekirse , ispanyada zulüm gören yahudilere osmanlı tarafından kapı açıldı . tabii bunlarda osmanlının yıkılmasına etken nedenlerinden en önemlisi oldu. kıtlık yaşayan irlanda ya kimse yardım etmezken osmanlı devleti el verip kucak açtı . her şey bir yana da bırakın politik davranmayı azıcık objektif olup düşünün . osmanlı devleti bu kadar zalim olabilir mi diye . en azından ermenilere karşı . bütün dünyanın korktuğu osmanlı . her savaşa marşlar eşliğinde giden osmanlı .

varlıkları ve türkiye için sorun olmalari, dnalarının kürtlere yakın olması ile açıklanmaya çalışılan ve bu bağlamda tehlikeli ve güvenilmez olduklarına karar verilen millet.
yine yeni yeniden hoş geldin sosyal darwinizm.
ermeniler konusunda bir takım kemalistlerin ve kemalist kadroların yıktığı osmanlı devletini savunan osmanlıcıların aynı kulvarda buluşmaları da tarihin garip bir cilvesi olsa gerek.
belki de bunun sebebi osmanlı'nın son dönemini yöneten ittihat ve terakki kadrolarının ve onların düşüncelerinin, yeni kurulan türkiye cumhuriyeti devletinin içinde de varlıklarını uzun bir süre, hatta günümüze kadar sürdürmüş olmalarıdır.
politik düşünmeyi bir kenara bırakıp azıcık objektif düşünmeye çalışalım ve 600 küsur senelik ömrünün sadece 27 yılı barış ile geçmiş bir imparatorluğun zalim olup olmadığına biraz kafa yoralım. ama belki bu başlık altında değil de, başka bir başlık altında.

(bkz: osmanlı devletini adaletin ve barışın timsali sanmak)

türkiyede her azınlık gibi ezilen halk.
bu ülkenin müslüman olduğu söylenir,ama ermenisiyle, rumuyla ,süryanisi ve arabıyla aynı zamanda hristiyandır da bu topraklar aynı zamanda!
ne kadar karşı çıkılırsa çıkılsın onlarındır da!
ermenistan diye bir ülkenin olması demek türkiyede yaşayan ermenileri ermenistanlı yapmaz...

dünyanın ve anadolu'nun en eski halklarındandır.
ermenistan ve ermeni soykırımı iddiasıyla karıştırılmadan değerlendirilmesi gereken yüksek ve üretken bir uygarlığın temsilcileridir.
nasıl ki, bir soykırım olmadıysa (karşılıklı katliamlar ve göç uygulanmış olup, soykırıma dönüşmemiştir) ermeniler de sanıldığı gibi değersiz ve hain bir millet değildir!
zanaatkarlıktan tarıma, müzikten edebiyata kadar çok köklü ve gelişmiş bir mirasın sahibidir bu millet...
o nedenle, bir anadolu milliyetçisi olarak selamlamak şarttır bu yanımızı!

ermeni asıllı vatandaşlarımızın türkiye'deki müzik endüstrisine olan katkıları tartışılmazdır. onlar olmasaydı ülkemizdeki 30-50 yaş aralığındaki insanlar farklı hayallere, görüşlere ve geçmişe sahip olurdu.

ilk aklıma gelenler,

(bkz: garo mafyan)
(bkz: onno tunç)
(bkz: arto tunçboyacıyan)
(bkz: cem karaca)

bugün türkiyede ki berbat şehircilik onlar olsaydı olmazdı, çünkü bu toprakların asıl şehirlileri, yahudiler gibi ermenilerdi, gitmeleriyle beraber bu topraklar estetikten, sanattan, mutfaktan çok şey kaybetmiştir, ayrıca lübnan'daki ermeniler hala türkçe konuşurlar ve size 'ahh agop neden ayrıldık ki' çektirirler, geçmiş greçmiştedir, umarım halklar olarak yine kaynaşır, beraber yaşarız...yalnız erkekleri zannımca o kadar da seksi değildir, ya da benim tipim değiller bilmiyorum

kürt olan atalarım kadar babadan ermeni olan cetlerime bin selam,siz ne güzel bir ulussunuz.

iyi müzisyenler çıkar:

(bkz:hayko cepkin)
(bkz:system of a down)
(bkz:cher)

öyle ya da böyle anadolu'daki tarihsel ve kültürel birikime en fazla katkı koyan halklardan biridir. ermeni sanatçılardan ayrı olarak kimi halk oyunları dahi onlardan gelir, bugün dahi meşhur oyunlarından olan "yarkhusta" doğunun kimi muhtelif yerlerinde "yakışta" ismiyle oynanıyor.

aynı zamanda politik nedenler dolayısıyla en fazla görünmez hale gelenlerdendir. bugün bile sıklıkla bir sanatçının ermeni olduğu öldükten sonra ortaya çıkıyor ve anadolu'da pek çok aile istikrarlı bir biçimde geçmişini saklamaya devam ediyor. ya da mimar sinan dendiğinde veya ruhi su'dan bahsedince asıllarının ne olduğu ısrarla ıskalanıyor. peki edgar manas'a ne demeli? birinci meclis binasının içinde vaktinde kimlerin yaşıyor olduğuna girsek, ya da hırant dink'in sabiha gökçen hakkında ki son araştırmalarına kulak versek hepsinden ahiretlik mevzular çıkar.

sözün kısası bu ülkenin harcına katkı yapan bir halktan bahsediyoruz, ve tabiki onlardan bahsederken nostaljik bir plak dinler gibi konuşmamak da lazım, hala varlar ve burada yaşamaya devam ediyorlar. dilerim iki tarafın insanını da hastalıklı hale getiren bu politik iklim bir nebze olsun yumuşar ve her iki tarafta geçmişinin sümen altı edilmiş parçalarıyla tanışmaya başlar.

çok kafa eğlenceli, kültürlü, diksiyonlu, statüye önem veren, bencil değil benci, iyi insanlar. en azından benim tanıdıklarım öyle idi yahut tanıştıklarım. erivan mükemmel bir şehir. insanlar başta biraz soğuk ama dakikasında çok sıcak ve samimiler. art niyet yok. zamanında, geçmişe dönecek olursak asırlarca osmanlı tarafından ardındanda rusya tarafından sömürülen insanlardır. şimdi tarihi verilere göre savunmak isterdim ama uzun bir hikaye.