farklı farklı şekilleri vardır aslında. mesela başta dilencileri ele alalım. çoğunun, 5-6 çocuğu vardır ve nerdeyse hepsi aynı boydadır. ard arda doğurmuştur, hatta karnında bir tane daha vardır. bunun sebebi, ne kadar çok çocuk dilenirse, o kadar çok para kazanılabilir. ha, her doğan çocuk yeni bir boğaz demek. ama tükettiğinden fazla kazanma olayını çözmüş olsa gerekler. yani çocuğu bir para kaynağı olarak görmek gibi bir şey. ha, sevip sevmemesi başka olay. çok seveni de var, sokak ortasında öldüresiye döveni de.

diğeri ise, neden yaptığını bir türlü anlamadığım bir şeydir. örnek, bizim bir akrabamız var. sadece baba çalışıyor. gençler de, 35 falanlar. 3 tane çocukları var. tamam, 2 tane doğurdun. ama 3. neden doğurursun? şuan o çocukları görseniz, hepsi birbirinden bela ve lanet. hepsinin akli bozuklukları var. aralarında sevgi denen bir şey yok, hepsi birbirine atarlanıyor. anne sadece küçüğüyle ilgilenebiliyor, ortanca ise kıskançlık krizlerinde. babaysa bu kadar çocuğa nasıl bakacağım derdinde. arkadaşım, doğum geri alınamayacak bir şey değil ki. zaten 2 çocuğa zor bakıyordun, engel olaydın diğerine. çocuklardan biri okulu bıraktı, diğeriyse bırakmaya doğru gidiyor. işte bu ailenin kafasını çözemiyorum. madem sevmeyeceksin, ve geçindiremeyeceksin, o zaman neden doğurdun? cidden salaksınız o zaman. eğitimsiz, bilgisiz, gerizekalısınız. daha tek çocuğa bakamayan aileler var, en azından onlar baştan anlayıp bırakmışlar çocuk yapmayı.

kısacası, fakirsin ama çocukları çok mu seviyorsun? çocuk sahibi olup onlara yetebileceğini sanıyor musun? hayır. vazgeç o zaman. 2 tane neyine yetmiyor... cami avlusuna bırakılan artık çocuklardan bahsetmiyorum. hatta neden insanların halen doğurmaya devam ettiğinden de bahsetmiyorum, bu kadar yardıma sevgiye muhtaç yetim çocuk varken.