konuya sözlükte gördüğüm ve çok begendigim, hiç bir antitez kabul etmeyen, çok net bir açıklama ile giriş yapmak istiyorum. evet vardır böyle bir şey * insan olarak tabi ki düşünmemiz, sorgulamamız gerekiyor. yani kimseye düşünmeyin demiyorum hobi olarak yine düşünün ama fazla düşünmeyin. paris manhattan isimli filmde bununla ilgili bir replik var: çok fazla düşünerek en mutlu anını bile cehenneme çevirebilirsin. oyy ben senin o ağzını yeğrim üperim * sonuna kadar katılıyorum bu söze. ne zaman çok düşünsem -en mutlu olduğum andan sonraki gelen dakikalar da buna dahil- bi mutsuzluk çöküyor, bi kapı pencere açasım geliyor. o yüzden nacizane(!) (evet o kadar nacizane ki eminim bunu daha önce kimse düşünmemiştir!) * tavsiyem, hepimiz çok fazla düşünmemeye gayret edelim tabi başarabilirsek.

bazen keşke kafamı açıp beynimi çıkarıp bir kenara koyabilsem diye düşünüyorum. insanlar böyle böyle kafayı sıyırıyor iste.

çok yakın zamanda düşüncesiz, kazma biri moduna geçmekten tedirginim. fakat bunu istesem de beceremem, biliyorum.

düşündükce daha derine inmek, daha yukarı çıkamamak.

mutsuzluğa da alıştırabilir umursamazlığa da, düşüncelerin neresine tutunduğunuza bağlı.