nerde ne yapacağını bilen, kişisel hijyenine dikkat eden, ailesinin evinde yaşamayan, ortak noktalarınızın çok olduğu, medeni biriyse zaten düzenli, rutin bir hayatı vardır, dolayısıyla da işi vardır ve yeterlidir.

beş yıl evliyken kocam çalışmadı ev hanımlığı yaptı çok yemek temizlik işini sevmediğimden benim de işime geldi açıkçası fakat bir daha yapar mıyım? sanmıyorum.

her ilişki kendi içinde farklı önlemlere sahip. ben okumuş ve okuduğunu anlamış, kendi ayakları üzerinde duran, insanları hayatıma almaya çalışırım.

mesleğin ve işin hiç bir şekilde önemi yok sanırsam. kişiye ve karaktere bağlı olan bir durum bu. son günlerde eski arkadaşlarım la bir araya geldim çoğu üniversite mezunu, yüksek lisans yapan insanlar. hepsi olmasa bile bazıları ciddi anlamda boşuna okuyor, eğitim israfı. iki kelimeyi bir araya getiremiyorlar. gelde genco erkal’dan yıldız kenter’den bahset. her şey bu iki isimden ibaret kesinlikle değil ama yani yiyeceği yemeği seçmekte zorlanan yüksek lisans öğrencisi olmak, garsona pişt diye seslenmek yani mahalle kıraathanesinde değiliz dostum. adam fransız edebiyatı mezunu fransız restoranında iki kelimeyi bir araya getiremiyor. kişinin kişisel gelişimi daha önemli.

bence çok önemli. işsiz güçsüz, serseri gibi dolanan, sürekli sigara ve kahve içen, egzersiz yapmayan, sürekli parasızlıktan şikayet eden ama çalışmayan partnere tahamülüm yok. para önemsiz diyenler siktirsin gitsin. para önemli.