tattığımı düşündüğüm bir sevgi türü, iki tarafta karşılık beklemez, sadece ''o'' olduğu için seversin, eskiden bir pencere beklerken ki gibi, neyi beklediğini bilmezsin beklentinde yoktur aslında ama öylece durursun. işte buna benziyor seviyorsun işte, vazgeçmeden kırsanda, kırılsanda ona duyduğun sevgi hiç negatif yönde değişmiyor geçirdiğin her saniye eğer varsa bir kaç milyon sevgi ölçeği artıyor gibi. sonra bir şey oluyor ve gidiyor, gitmesi gerekiyor, hayat onu senden alıveriyor, bir daha göremeyeceğin, duyamayacağın bir yere alıp götürüyor. sonra koca bir boşluk.